Ulubione cytaty, momenty...

Tak jak w temacie. Tu zamieszczamy swoje ulubione cytaty z SoLL, a także momenty, które najbardziej nam się podobały.

No to ja będę pierwsza. "Zauroczenie" rozdział 6. :

"W tym momencie nadjechał wóz Benedykta, zajęli się więc czym innym. Kiedy wyprzęgli konia, Silje musiała raz jeszcze opowiedzieć o wszystkim.

- Dyre syn Alva? - zdziwił się Benedykt, kiedy skończyła swą historię. - To niemożliwe, nie ma go teraz tutaj. Naprawdę tu był?

Parobek potrząsnął przecząco głową. Benedykt dostrzegł ten gest i zwrócił się do Silje.

- Widziałaś kiedyś Dyrego w kościele. To ten, który wraz z Hemingiem ukrywał się w wieży. Czy to on był tu dzisiaj?

Silje patrzyła na nich zaskoczona.

- Czy to był Dyre syn Alva?

- Oczywiście.

Myślała przez chwilę.

- Ale ja sądziłam... Kimże jest ten, który był tu dzisiaj? Ten, którego namalowałam jako diabła? Ten, który zawsze przybywa wtedy, gdy go potrzebuję?

- Wiem, o kim myślisz, spotkałem go na drodze. Wyglądał na zmartwionego. A to nie wróży dobrze - Benedykt wziął głęboki oddech. Wymienili porozumiewawcze spojrzenia z parobkiem. Potem zapytał:

- Ile możesz wytrzymać, Silje?

- Nie wiem. Chcę tylko dowiedzieć się, kim on jest, bo dość już mam wszystkich wymijających odpowiedzi i przerażonych spojrzeń.

- Nie wolno ci ganić ludzi za to, że się boją! Czy rzeczywiście chcesz wiedzieć, kim jest twój groźny obrońca naprawdę?

- Tak, na miłość boską, tak!

- Jego imię brzmi Tengel - powiedział Benedykt i chrząknął. - Tengel z rodu Ludzi Lodu. "
Jak to pierwszy raz czytałam to z tapczana spadłam z wrażenia. Very Happy

"Grzech śmiertelny" - Rozdział 13
On długo patrzył jej w oczy, a potem przyciągnął ją czule do siebie i pocałował. Długi, namiętny pocałunek powiedział więcej niż wszelkie wyjaśnienia.
Mimo to, gdy ich usta w końcu się rozdzieliły, przygarnął ją jeszcze mocniej do siebie i szepnął, głęboko poruszony:
- Ja cię kocham, Cecylio. Właściwie kocham cię już od dawna i brakowało nam tylko fizycznej więzi. Miłości zmysłowej. I ta miłość, którą żywię dla ciebie, jest znacznie silniejsza i prawdziwsza niż wszystko, co czułem przedtem.
Cecylia uśmiechała się, a z oczu płynęły jej łzy.
- Ja chyba nie muszę mówić, co czuję do ciebie?
- Owszem, powiedz!
- Był taki krótki moment, kiedy moja miłość do ciebie prawie zgasła. Zanim zdołałam zaakceptować twoją postawę. Ale tak naprawdę kochałam cię, oczywiście, zawsze, od czasu gdy... No, w każdym razie prawie od początku.

Tu mi się zawsze szklą oczy:P

"Kiedy znaleźli się u celu, Are i Meta otrzymali szczegółowe wskazówki. Wślizgnęli się w wąskie przejście. Are ledwie się zmieścił.
Bardzo szybko zauważyli okienko i cicho zawołali Sol.
- Are? - usłyszeli jej szept. - I Meta? Co tu robicie?
- Przychodzimy z wiadomością od ojca. On i Klaus czekają na zewnątrz. Ojciec pyta, czy przyjmiesz jego pomoc, by uniknąć tego wszystkiego. Mamy, co potrzeba.
Chłopak nie był w stanie dłużej wstrzymywać łez.
- Najdroższy braciszku - dobiegł z dołu głos Sol. - Ucałuj ojca i powiedz, że takie było moje pragnienie. Nie chcę tego uniknąć. Sama wybrałam swój los.
Meta zaczęła szlochać, Are ją uciszył.
- Tak też myśleliśmy, Sol. Ale ojciec chciał się upewnić. Mamy też ciastka i wino od matki. Nie są niebezpieczne.
Prawda była inna. Tengel przewidział odpowiedź Sol i odpowiednio spreparował i ciastka, i wino, dodając do nich śmiertelnej trucizny.
- Chętnie je wezmę - powiedziała Sol. - Nie dali mi ani jedzenia, ani picia, a dobrze będzie posilić się przed jutrzejszym dniem.
- Ojciec przesyła ci też to brzozowe pudełeczko - wydusił z siebie Are. Nie mógł już mówić, płacz ściskał mu gardło. - Myślał, że może będziesz chciała sobie skrócić tę noc.
Maść czarownic! Sol pożądliwie wyciągnęła po nią ręce.
- Tak, ta noc może być długa.
- I jeszcze... mam cię... pozdrowić od wszystkich - szlochał już otwarcie Are. - Oni cię kochają, Sol. Mama Silje i Tengel, Liv i Dag. Dag jest zrozpaczony, że nie może cię ocalić. Oni cię tak bardzo kochają.
- Ja też - załkała Meta.
- I Klaus. I ciotka Charlotta, i Jacob. I ja, i cała, cała służba w obu dworach.
- Coś takiego - roześmiała się Sol niepewnie. - Naprawdę mam wielu przyjaciół.
Are musiał odczekać chwilę, zanim zdołał wypowiedzieć następne słowa.
- Cała Lipowa Aleja... i Gra... stensholm opłakuje cię, Sol.
- Niech tego nie robią - odparła. - Pozdrów ich wszystkich, powiedz, że jestem szczęśliwa. Zrozumcie, ja tego pragnę. Nie pasuję do waszego świata. Ale, Are... - Odczekała chwilę, zdziwiona. - Mam wrażenie, że... W tej chwili uczułam, że wrócę. W innej, lepszej postaci. Nie rozumiem dobrze tego uczucia, ale ono jest piękne, Are! I... zaopiekujcie się Sunnivą!
- Bądź spokojna. Kiedy Silje i Tengel nie dadzą już rady, zajmiemy się nią, Liv, Dag i ja. Będziemy o nią dbać, Sol.
- A więc dobrze. Uściskaj ich i powiedz, że są jedynymi ludźmi na świecie, których kochałam.
- Wiemy o tym, Sol.
Spuścił rękę przez okienko i poczuł małą piąstkę Sol w swojej dłoni. Po długiej, długiej chwili ich ręce rozluźniły się i rozpoczął się milczący odwrót do domu. "
Jak ja zawsze w tym momencie płaczę xD

oj tak. Ten moment jest tragiczny. moja kochana So:( na szczescie nie odeszła na zawsze

Niom...Albo moment jak Tengel D. wracał do domu po śmierci Sunnivy też smutny...I moment śmierci Silje i Tengela Sad

O joj smierc Sol.
Ej wescie bo się popłacze.... normalnie mi łzy w oczach staneły.

A jeszczejest taki momęt (tak dla odmiany zabawny)
Gdy Tancred nasmiewa się ze piersi swojej siostry Gabrieli tuz przed slubem ktory sie nie odbył.
Very Happy

Pamietam że czymś w niego zuciła.
Ale co to było to niepamiętam.
Jak znajde ten cytat to napewno dodam Very Happy

Szczotką do włosów Very Happy

Chyba xD

No coś takiego było bo siedziała przy lusterku a on do pokoju akorad wchodzil.

Jaka że jestem starą sklerotyczką, a SoLL czytałam jakieś 2 lata temu możecie mi powiedzieć jak to było z tym pierwszym nie odbytym ślubem Gabrielli (wiem spamie)
No może, żeby nie był taki totalny spam to dodam, że uwielbiam ten moment, gdy Lucyfer skacze z urwiska, a później do Sagi przychodzą ludzie i pytaj co się stało. W ogóle lubię z "Miłości Lucyfera jeszcze ten fragment gdy oni nocuja w szopie i mają niezłego stracha.

O tak ten momet jest najlebszy z całego tomu i jak ona wycodzi ich szukac.
Takie napiecie jest.
To jedyny momet z całeo tomu ktor mi sie podobał reszta to nie.
Moze ejszcze jak ona do Lipowej Alei dojechała.

bo ona miała sie hajtac z tym paniczykiem ale on uciekł z inna do Niemiec chyba no i slubu nie było

A no i ona załamana była.
I dla pocieszenia pojechała do Norwegi d babci Liv xD

A już pamiętam xD.
I na dobre jej to wyszło.

No tak.

Cieszyłam sie razem z nią.
Ej a ja nie lubiłam takiej pani pastorowej co sie stawiała do cecyli.
Jak ona miała ??
Śmiesznie było napisane jak sie kłuciły przy wejsciu do koscioła
Te spojzenia xD

oj tak wredne babsko. fajne też było starcie Sol i Anciol:) w ogóle te słówka Sol były zaczepiste:P albo jak Tova powiedziała Tengelowi Złemu, żeby pastę do zębów zmienił Very Happy