Łzawe sceny:(

To byla taka złośliwość losu.

Ja myślałam, że oni już nie żyją i byłam nieźle zszokowana.
Może powinnam napisać, że to było takie szczęście;p ale jakby wrócili trochę wcześniej..

Smutne było to, że Henning tak czekał na nich i czekał z nadzieją.
Jejku, jak mu i Sadze w porcie powiedzieli, że Viljar i Belinda zaginęli wraz z innymi pasażerami to aż mnie zatkało!

Ja wtedy miałam straszne wąty do Margit.
Ze ich tak jakoś uśmierciła nieprzyjemnie.
Dobrze, ze jednak tak nie było.

Dokładnie, bo to byłoby straszne.
Zginąć jak na Titanicu, ale bez żadnego opisu ani nic.

Łhohoh xd
Do mnie czasem nie docierało i moj umysł był na urlopie dlatego nie płakałam xd
(chyba)

Nowłasnie.
bo za tym trzeba głebokiego,płynnego czyjegos głosu na poczatek.
A nie samemu sie bawic xd

To muszę z kumpelą próbować

Może razem nam się uda.

A tak w ogóle to straszna była też śmierć Liv, bo nawet tego nie opisali.
Gdy ona umarła, coś się zmieniło.
Była przecież ostatnia, która pamiętała dolinę ludzi lodu i Sol.

Właśnie!
O jeszcze moment jak Sunniva umarła mnie troszkę podłamał.
Nie lubiłam dziewczynki, ale ta rozpacz w koło... To było straszne...

Może gdy Sunniva umarła to nie tak bardzo, ale w tym samym czasie, i poniekąd z jej powodu, umarli też Silje i Tengel.

A przecież oni byli początkiem.
Bez nich zrobiło się tak pusto i smutno.

Właśnie...
Powinni pożyć sobie.
Straszne jest to, że Tengel i Heike ratowali tyle ludzi, a Silje i Vindze nie byli w stanie pomóc.
Dlaczego?!
I gdzie tu sprawiedliwość?

Nie ma sprawiedliwości na świecie...

Nie macie wrażenia, że Heike i Vinga są w pewnym stopniu podobni do Silje i Tengela?

Gdy czytałam odniosłam takie wrazenie.
obaj obciazeni znalezli kobiety ktore na pierwszy zot oka sie przeraziły.
Te sceny obydwie odegrały sie w lesie.
Potem powolne rozkochiwanie sie w sobie!
Taka piekna miłosc, pierwsza całej czworki.

Widzicie?
Mówiłam, że niektóre pary są podobne. Smile

Wiemy

My tez tak mowiłysmy a ja dawałam na to zywe dowody xd

No!
I scena śmierci całej czwórki była wzruszająca.

Tsa,
Ja nie pamietam zebym płakała.
Ale smierc godna pamieci